Γενικά κυκλοφορούν πολλοί μύθοι εκεί έξω τους οποίους συνηθίζουμε να δεχόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη. Παρακάτω παρουσιάζονται 17 από τις πιο διαδεδομένες αναλήθειες γύρω από τα ζώα, αλλά και το τι πραγματικά ισχύει για την συμπεριφορά των αγαπημένων τετράποδων.
Επομένως, την επόμενη φορά που θα σας ρωτήσουν πόσο χρονών είναι το σκυλάκι σας, ξανασκεφτείτε το πριν απαντήσετε σε «ανθρώπινα χρόνια».
Εεεε, όχι. Οι γάτες έχουν την ικανότητα να προσαρμόζουν τη στάση του σώματός τους κατά την ελεύθερη πτώση, γεγονός που φαίνεται σαν να μπορούν να πετύχουν την τέλεια προσγείωση κάθε φορά. Όμως, αυτό το αντανακλαστικό απαιτεί ορισμένο χρόνο, επομένως όσο μικρότερη η πτώση, τόσο λιγότερο πιθανό για τη γάτα να σταθεί όρθια μετά από αυτή.
Για την ακρίβεια, οι διαφορετικές ράτσες σκύλων έχουν και διαφορετικό προσδόκιμο ζωής, αρα είναι δύσκολο να οριστεί μια σταθερή αναλογιά. οι πιο μεγαλόσωμες ράτσες τείνουν να ζουν λιγότερα χρόνια σε σχέση με τις μικρόσωμες. Και πάλι δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα. Και μιας και η γενετική ποικιλία είναι ένα καλό πράγμα, σκυλιά που είναι αποτέλεσμα επιμιξίας συνήθως ζουν περισσότερο και με λιγότερα προβλήματα από τα καθαρόαιμα.
Όταν θέλουν να κρυφτούν, αυτά τα μεγάλα και μάλλον αδέξια πουλιά θα σκύψουν και θα τεντώσουν τον μακρύ τους λαιμό προκειμένου να περάσουν όσο το δυνατόν απαρατήρητα. Δεν θα χώσουν το κεφάλι τους κάτω από το έδαφος. Για την ακρίβεια, είναι μάλλον απίθανο ότι θα προσπαθήσουν να κρυφτούν. Συνήθως απλά τρέχουν πανικόβλητες.
Κυρίως εξαιτίας της ονομασίας τους και των μαύρων ματιών τους, είναι εύκολο να υποθέσει κάποιος ότι αυτά τα δύο ζώα συνδέονται, αλλά όχι. Τα γιγαντιαία πάντα είναι αρκούδες ενώ τα κόκκινα πάντα σχετίζονται περισσότερο με τα ρακούν.
Μάλλον κάτι έχουμε παρεξηγήσει όσον αφορά την οικογένεια των αρκούδων! Μπορεί ορισμένες φορές τα κοάλα να αναφέρονται ως «αρκουδάκια κοάλα» αλλά στην πραγματικότητα είναι μαρσιποφόρα και δεν έχουν καμία σχέση με τις αρκούδες.
Τα κονδυλώματα στους ανθρώπους προκαλούνται από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV), όχι από τους βατράχους. Οα βάτραχοι είναι εκ φύσεως γεμάτοι εξογκώματα, τα χρειάζονται για να κρύβονται και είναι και μέρος της γοητείας τους! Να πούμε σε αυτό το σημείο ότι τα αμφίβια έχουν πολύ ευαίσθητο δέρμα και το να τα αγγίξετε μάλλον τους δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ότι σε σας.
Μπορεί τα αγκάθια να καλύπτουν όλο τους το σώμα, αλλά δεν πετάγονται αδιακρίτως δεξιά αριστερά. Ορισμένες φορές μπορεί να «ξελασκάρουν» λίγο και αναπόφευκτα να μείνουν πάνω σε ότι τα αγγίξει, αλλά και πάλι, αυτό σημαίνει μάλλον ότι τραβιούνται έξω παρά ότι εκτοξέυονται.
Βασικά οι αγελάδες, όπως και όοοολα τα άλλα ζώα, ξαπλώνουν επειδή έτσι τους ήρθε, όχι για κάποιο σκοτεινό και μυστήριο λόγο που σχετίζεται με τον καιρό.
Η καμπούρα μιας καμήλας (ή οι καμπούρες της) είναι αποθέματα λίπους που της επιτρέπουν να επιζήσει σε δύσκολες συνθήκες χωρίς φαγητό.
Με ποια λογική…; Ξέρετε ακριβώς που βάζουν οι σκύλοι το στόμα τους… πάνω κάτω, το στόμα ενός σκύλου περιέχει τόσα μικρόβια όσα και ενός ανθρώπου. Με τη διαφορά ότι οι σκύλοι τρώνε και τα κακά τους. Αυτό.
Αρχικά, πολλές αράχνες, όπως και η «daddy longlegs», δεν παράγουν καν δηλητήριο. Και ακόμη και για τα είδη που είναι δηλητηριώδη, ένα δάγκωμά τους μπορεί να σας προκαλέσει ένα ήπιο εξάνθημα, αλλά δεν θα αποβεί και μοιραίο.
Παρότι η ουρά των πόσουμ μπορεί να πιάσει πράγματα ή να κρατηθεί από κάπου, δεν είναι αρκετά δυνατή για να σηκώσει όλο το βάρος του πόσουμ. Α, και επίσης, δεν το παίζουν «ψόφιοι κοριοί» – απλά πέφτουν άθελά τους σε μια κωματώδη κατάσταση.
Σύμφωνα με αυτό το μύθο, ένα πουλί θα πετάξει από τη φωλιά του το νεογνό, αν μυρίσει στο τελευταίο ανθρώπινη μυρωδιά. Αλλά δεν είναι αλήθεια. Για την ακρίβεια τα πουλιά έχουν πολύ μικρά οσφρητικά νεύρα, αρα δε μυρίζουν και τόσο καλά.
Αν και αυτή η συμπεριφορά φέρεται να χαρακτηρίζει όλα τα είδη αυτού του εντόμου, έχει παρατηρηθεί σε ένα μόνο είδος.
Τα χρυσόψαρα μπορούν στην πραγματικότητα να θυμούνται, αν και η μνήμη τους συνήθως περιστρέφεται γύρω από την εύρεση τροφής. Έχει αποδειχτεί ότι μπορούν να θυμούνται περίπλοκες διαδρομές, ακόμα και να σπρώχνουν μοχλούς προκειμένου να βρουν μια λιχουδιά.
Κανένα είδος νυχτερίδας δεν είναι τυφλό. Χρησιμοποιούν μεν το σύστημα ηχοεντοπισμού για να πλοηγηθούν και να βρουν φαγητό, αλλά στηρίζονται και στην όρασή τους.
Τα λέμινγκ κάνουν ομαδικές αυτοκτονίες
Αυτή η φήμη έχει ξεκινήσει από παλιά αλλά κυρίως ενισχύθηκε όταν το 1958, στο «ντοκιμαντέρ» White Wilderness, κινηματογράφησε μια τρομαγμένη ομάδα αυτών των τρωκτικών να πηδούν το ένα μετά το άλλο από έναν βράχο.
Αυτοί είναι κάποιοι από τους μύθους που αφορούν ζώα – οπότε σκεφτείτε καλύτερα πριν υιοθετήσετε κάποια αβάσιμη συμπεριφορά απέναντί τους! Αν βέβαια κάποιος είχε χιούμορ, οφείλει να σκεφτεί την περίπτωση τα ζώα να έχουν τους δικούς τους μύθους για τους ανθρώπους!
Πηγη http://www.magazzino.gr/