ΤΟ ΠΙΟ ΕΥΣΤΟΧΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΠΟΤΕ
ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΟΥ ΦΕΪΣΠΠΠΟΥΚ
ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΙ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015
ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΙ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015
Αγία Τριάδα, 1961 σε ηλικία 10 χρόνων, πρώτη φορά στο κυνήγι με τον γαμπρό μου. Πάντοτε έβλεπα με δέος αυτούς με τα πράσινα και τα όπλα, μέχρι που μπορούσα να περπατώ σαν βουρκάτορας και να συμμετέχω σ’ αυτήν τη τελετουργία. Περιττό να σας πω ότι ακόμα και δύο νύχτες πριν δεν έκλεινα μάτι ενώ την παραμονή ξάπλωνα με τα πράσινα απλώς χωρίς παπούτσια........
Κατεχόμενες σήμερα, Καρπασία και Αγία Τριάδα ήταν οι τόποι που κυνηγούσαμε, Φραγκολίνες , λαγοί και περδίκια τα θηράματα μας.
Οι κυνηγοί σίγουρα πιο λίγοι , το θήραμα σίγουρα πιο αύθονο και ο τόπος παρθένος από τις επεμβάσεις που έφερε η κατοπινή ισοπέδωση...
Παρ’ όλα αυτά κομμάτι της τελετουργίας ήταν και η συνάντηση στον καφενέ μια μέρα πριν όλων ταν παρέων – παγανιών που θα εξορμούσαν την επόμενη μέρα. Εκεί η κάθε παρέα ανέφερε που θα πήγαινε το πρωί και συνεννοούνταν για να μην σταυρώσει ο ένας την παγανιά του άλλου. Σεβασμός – αυτό ήταν. Και τα θηράματα περιττόν να σας πω ότι μια βούρκα για την παρέα αλλά και το λαγό στο καφενέ με τις άλλες παρέες θα τρώγαμε.
Ναι θα μπορούσε να συναντούσαμε άλλη παρέα ακόμα και ξένους, διεκδίκηση σε ξένο θήραμα ήταν απλώς προσβολή πρώτα για τον ευαυτό μας.
Την Δευτέρα την επομένη της πρώτης εξόρμησης ξανά στον καφενέ για την ανταλλαγή των εμπειριών της κάθε παρέας. Ναι τα πειράγματα για τις καλλιτζιές ήταν έντονα και το γέλιο πολύ και ανταγωνισμός υπήρχε αλλά όλα καλοπροαίρετα και στα πλαίσια της αντίληψης μας ότι απλώς κυνηγούσαμε και καρπονώμασταν αυτά που απλόχαιρα μας πρόσφερε η φύση στην οποία και εμείς ήμασταν αναπόσπαστο μέρος . Απλώς κυνηγούσαμε δεν διεξάγαμε κανένα πόλεμο αυταπόδειξης ούτε είχαμε και τίποτε άλλο να αποδείξουμε γιατί ξέραμε ότι ‘άδρωπος’ δεν εν τζείνος που σκοτώνει αλλά τζείνος που σέβεται....
Η αποστροφή μου στην υπερθήρευση ξεκίνησε πολύ νωρίς και με κωμικό τρόπο. Βουρκάτορας 10 χρονών σε παρέα 5 ατόμων δεκαετία του 60, φανταστείτε : Οι πέρτιτζιοι 1 κιλό ο ένας και γω να κουβαλώ τουλάχιστον 15 ως τις 8 το πρωί!
14 χρονών στο Καρπάσι, η ξένη παρέα με πλήρωσε 3 λίρες. Βουρκάτορας επαγγελματίας και καλοπληρωμένος με ποσό υπέρογκο για την εποχή! Μέχρι τις 10 η παρέα των 5 ατόμων είχε κάμει εκατόμβες, κοφίνια...
- Βούρα τσαι ποδά ρε μιτσή, εσhei άλλην ποτζεί....
Στις 9 γονάτισα, δεν άντεχα άλλο να τρέχω, να κουβαλώ. Έκατσα κάτω και είπα
- Ούτε τα λεφτά σας θέλω ούτε τίποτε αφήστε με ήσυχο....
Κατεχόμενες σήμερα, Καρπασία και Αγία Τριάδα ήταν οι τόποι που κυνηγούσαμε, Φραγκολίνες , λαγοί και περδίκια τα θηράματα μας.
Οι κυνηγοί σίγουρα πιο λίγοι , το θήραμα σίγουρα πιο αύθονο και ο τόπος παρθένος από τις επεμβάσεις που έφερε η κατοπινή ισοπέδωση...
Παρ’ όλα αυτά κομμάτι της τελετουργίας ήταν και η συνάντηση στον καφενέ μια μέρα πριν όλων ταν παρέων – παγανιών που θα εξορμούσαν την επόμενη μέρα. Εκεί η κάθε παρέα ανέφερε που θα πήγαινε το πρωί και συνεννοούνταν για να μην σταυρώσει ο ένας την παγανιά του άλλου. Σεβασμός – αυτό ήταν. Και τα θηράματα περιττόν να σας πω ότι μια βούρκα για την παρέα αλλά και το λαγό στο καφενέ με τις άλλες παρέες θα τρώγαμε.
Ναι θα μπορούσε να συναντούσαμε άλλη παρέα ακόμα και ξένους, διεκδίκηση σε ξένο θήραμα ήταν απλώς προσβολή πρώτα για τον ευαυτό μας.
Την Δευτέρα την επομένη της πρώτης εξόρμησης ξανά στον καφενέ για την ανταλλαγή των εμπειριών της κάθε παρέας. Ναι τα πειράγματα για τις καλλιτζιές ήταν έντονα και το γέλιο πολύ και ανταγωνισμός υπήρχε αλλά όλα καλοπροαίρετα και στα πλαίσια της αντίληψης μας ότι απλώς κυνηγούσαμε και καρπονώμασταν αυτά που απλόχαιρα μας πρόσφερε η φύση στην οποία και εμείς ήμασταν αναπόσπαστο μέρος . Απλώς κυνηγούσαμε δεν διεξάγαμε κανένα πόλεμο αυταπόδειξης ούτε είχαμε και τίποτε άλλο να αποδείξουμε γιατί ξέραμε ότι ‘άδρωπος’ δεν εν τζείνος που σκοτώνει αλλά τζείνος που σέβεται....
Η αποστροφή μου στην υπερθήρευση ξεκίνησε πολύ νωρίς και με κωμικό τρόπο. Βουρκάτορας 10 χρονών σε παρέα 5 ατόμων δεκαετία του 60, φανταστείτε : Οι πέρτιτζιοι 1 κιλό ο ένας και γω να κουβαλώ τουλάχιστον 15 ως τις 8 το πρωί!
14 χρονών στο Καρπάσι, η ξένη παρέα με πλήρωσε 3 λίρες. Βουρκάτορας επαγγελματίας και καλοπληρωμένος με ποσό υπέρογκο για την εποχή! Μέχρι τις 10 η παρέα των 5 ατόμων είχε κάμει εκατόμβες, κοφίνια...
- Βούρα τσαι ποδά ρε μιτσή, εσhei άλλην ποτζεί....
Στις 9 γονάτισα, δεν άντεχα άλλο να τρέχω, να κουβαλώ. Έκατσα κάτω και είπα
- Ούτε τα λεφτά σας θέλω ούτε τίποτε αφήστε με ήσυχο....
Θα χώριζα το κίνητρο για το κυνήγι στην Κύπρο σε τρεις περιόδους :
- Στην περίοδο της ανάγκης, πολλοί δεν ήταν κυνηγοί από χόμπι αλλά από ανάγκη, είχαμε ανάγκη από κρέας αφού δεν μπορούσαμε να σφάξουμε τα δικά μας ζώα. Κυνηγούσαμε για να φάμε και σεβόμασταν το κυνήγι και το θήραμα γιατί με αυτό ζούσαμε. Αυτή η περίοδος ξεκίνησε παλία πρίν και επεκτάθηκε μέχρι και το τέλος της δεακαετίας του 60 στην αγροτική Κύπρο
- Μετά, στην περίοδο της Κυνηγετικής εξάσκησης, μετά το 70 εώς και τη δεκαετία του 90, : Ο αριθμός των κυνηγών αυξάνεται, ο κόσμος πλέον κυνηγά για χόμπι όχι από ανάγκη, κυνηγά επίσης για μια χαμένη επαφή με τη φύση. Φεύγει από την πόλη και επιστρέφει στο χωριό του για να θυμηθεί....
Σήμερα στα 64 μου, με 5 όπλα, αυτοκίνητο για το κυνήγι, σκυλιά για κάθε είδος θηράματος που κυνηγώ και με αμέτρητες εμπειρίες τόσο από την Κύπρο όσο και από το εξωτερικό, όταν εξορμώ στον τόπο μου διερωτόμαι γιατί ; Γιατί να περπατώ πολλές φορές στην νεκρή φύση. Διερωτούμε τι πήγε λάθος και πως φτάσαμε σε αυτό το κατάντημα ..... Την μοιραία περίοδο της νεκρής φύσης, την περίοδο του FACEBOOK !!!
Άνοιξα προχτές στο facebook τις κυνηγετικές σελίδες με πολλές φωτογραφίες των μοντέρνων κυνηγών του τόπου μας. Ναι υπάρχουν και οι συνειδητοποιημένοι , η τραγική απόλυτη μειοψηφία...
‘επεράσαμεν τσαι σήμερα κομπάζει ο ένας...’
‘έλα κουμπάρε να σου ώκω καμιάν μάτσαν, κομπάζει ο άλλος...’
Κυνηγούμε πλέον όχι για την ανάγκη σίγουρα. Δεν κυνηγούμε όμως πλέον ούτε για την εμπειρία . Δυστυχώς όμως πολλοί από εμάς δεν κυνηγούν για τίποτε άλλο παρά μόνο για το ανόητο show στην άθλια συνέλευση του καφενέ όπου εκεί θα παρουσιάσουμε το απόλυτο εγώ μας σε απίστευτες κλίμακες ανοησίας και θα κριθούμε με τα απαράδεκτα κριτήρια των αριθμών. Θα αναζητήσουμε την αναγνώριση μέσα από το χαμένο μας ήθος και θα αναδείξουμε το εγώ μας μέσα από την καταστροφή αυτού που δήθεν αγαπούμε, γιατί βασικά καταστρέφουμε το θήραμα στην αναζήτηση της αναγνώρισης από την ηλίθια μάζα που αντί να παραδέχεται και να αναγνωρίζει άτομα που έχουν αρχές και ικανότητες και προσφέρουν στην κοινωνία, έρχεται και αναγνωρίζει τους σταρ της ανοησίας να ποζάρουν αυτάρεσκα μπροστά από δεκάδες ή και εκατοντάδες νεκρά θηράματα - πολλές φορές θηρευμένα με παράνομο τρόπο σε απαγορευμένες περιοχές - και καμαρώνουν σαν να μόλις ολοκλήρωσαν μια νικηφόρα εκστρατεία, στρατηλάτες της βλακείας.....
Φίλοι μου δυστυχώς όλοι μας σε κάποια φάση υπερβήκαμε τα όρια, ίσως όχι του επιτρεπτού αλλά σίγουρα του ηθικού και του λογικού. Ο νόμος σου επιτρέπει να κτυπήσεις 100 ορτύκια ή φάσσες μια μέρα αλλά όχι η ηθική και η λογική, αν θέλεις να κτυπήσεις κάτι και την επόμενη εξόρμηση, αν θέλεις να κτυπήσεις κάτι και του χρόνου, αν θέλεις να κτυπάς κάτι και στο μέλλον και τέλος αν δέχεσαι ότι και ο γιός σου έχει δικαίωμα να κτυπά κάτι και να απολαμβάνει αυτό που εσύ αγαπάς όταν εσύ θα έχεις φύγει.....
Και αν οι απαράδεκτοι και κατάπτιστοι εμπόροι αυτοί που θηρεύουν για να πουλούν, έχουν έστω να σκεφτώ κάποιο απαράδεκτο κίνητρο, οι κυνηγοί του facebook σίγουρα τι έχουν ;
Ας αναλογιστούμε φίλοι μου όταν κάποτε κάναμε εκατόμβες και σφαγιάζαμε αριθμούς, ας σκεφτούμε ποιές βολές και εμπειρίες πάντα θυμόμαστε;;;; Σίγουρα το μόνο που θυμόμαστε για πάντα είναι τις δύσκολες, τις σχεδόν αδύνατες οριακές, τις απίθανες αυτές βολές με το όπλο μας όταν το θήραμα είχε τις πιθανότητες με το μέρος του, όταν το σκυλί μας εξάντλησε τις δυνατότητες του και εμείς και τα σκυλιά μας υπερβήκαμε εαυτόν. Αυτές τις βολές πρέπει να κάνουμε μόνο και αυτές πάντα ανεξίτηλα θα κουβαλούμε στη μνήμη μας. Ποιός ο λόγος να κάνω εκατόμβες αφού μόνο τις οριακές βολές θα θυμάμαι ; Γιατί τι είναι το κυνήγι ;;; Μόνο μια ωραία ανάμνηση, μόνο μια εμπειρία. Και οι φωτογραφίες που θα κρατήσουμε τότε θα είναι για μας, να μας θυμίζουν την μέρα που συλλέξαμε αυτές τις αξέχαστες εμπειρίες...
- Στην περίοδο της ανάγκης, πολλοί δεν ήταν κυνηγοί από χόμπι αλλά από ανάγκη, είχαμε ανάγκη από κρέας αφού δεν μπορούσαμε να σφάξουμε τα δικά μας ζώα. Κυνηγούσαμε για να φάμε και σεβόμασταν το κυνήγι και το θήραμα γιατί με αυτό ζούσαμε. Αυτή η περίοδος ξεκίνησε παλία πρίν και επεκτάθηκε μέχρι και το τέλος της δεακαετίας του 60 στην αγροτική Κύπρο
- Μετά, στην περίοδο της Κυνηγετικής εξάσκησης, μετά το 70 εώς και τη δεκαετία του 90, : Ο αριθμός των κυνηγών αυξάνεται, ο κόσμος πλέον κυνηγά για χόμπι όχι από ανάγκη, κυνηγά επίσης για μια χαμένη επαφή με τη φύση. Φεύγει από την πόλη και επιστρέφει στο χωριό του για να θυμηθεί....
Σήμερα στα 64 μου, με 5 όπλα, αυτοκίνητο για το κυνήγι, σκυλιά για κάθε είδος θηράματος που κυνηγώ και με αμέτρητες εμπειρίες τόσο από την Κύπρο όσο και από το εξωτερικό, όταν εξορμώ στον τόπο μου διερωτόμαι γιατί ; Γιατί να περπατώ πολλές φορές στην νεκρή φύση. Διερωτούμε τι πήγε λάθος και πως φτάσαμε σε αυτό το κατάντημα ..... Την μοιραία περίοδο της νεκρής φύσης, την περίοδο του FACEBOOK !!!
Άνοιξα προχτές στο facebook τις κυνηγετικές σελίδες με πολλές φωτογραφίες των μοντέρνων κυνηγών του τόπου μας. Ναι υπάρχουν και οι συνειδητοποιημένοι , η τραγική απόλυτη μειοψηφία...
‘επεράσαμεν τσαι σήμερα κομπάζει ο ένας...’
‘έλα κουμπάρε να σου ώκω καμιάν μάτσαν, κομπάζει ο άλλος...’
Κυνηγούμε πλέον όχι για την ανάγκη σίγουρα. Δεν κυνηγούμε όμως πλέον ούτε για την εμπειρία . Δυστυχώς όμως πολλοί από εμάς δεν κυνηγούν για τίποτε άλλο παρά μόνο για το ανόητο show στην άθλια συνέλευση του καφενέ όπου εκεί θα παρουσιάσουμε το απόλυτο εγώ μας σε απίστευτες κλίμακες ανοησίας και θα κριθούμε με τα απαράδεκτα κριτήρια των αριθμών. Θα αναζητήσουμε την αναγνώριση μέσα από το χαμένο μας ήθος και θα αναδείξουμε το εγώ μας μέσα από την καταστροφή αυτού που δήθεν αγαπούμε, γιατί βασικά καταστρέφουμε το θήραμα στην αναζήτηση της αναγνώρισης από την ηλίθια μάζα που αντί να παραδέχεται και να αναγνωρίζει άτομα που έχουν αρχές και ικανότητες και προσφέρουν στην κοινωνία, έρχεται και αναγνωρίζει τους σταρ της ανοησίας να ποζάρουν αυτάρεσκα μπροστά από δεκάδες ή και εκατοντάδες νεκρά θηράματα - πολλές φορές θηρευμένα με παράνομο τρόπο σε απαγορευμένες περιοχές - και καμαρώνουν σαν να μόλις ολοκλήρωσαν μια νικηφόρα εκστρατεία, στρατηλάτες της βλακείας.....
Φίλοι μου δυστυχώς όλοι μας σε κάποια φάση υπερβήκαμε τα όρια, ίσως όχι του επιτρεπτού αλλά σίγουρα του ηθικού και του λογικού. Ο νόμος σου επιτρέπει να κτυπήσεις 100 ορτύκια ή φάσσες μια μέρα αλλά όχι η ηθική και η λογική, αν θέλεις να κτυπήσεις κάτι και την επόμενη εξόρμηση, αν θέλεις να κτυπήσεις κάτι και του χρόνου, αν θέλεις να κτυπάς κάτι και στο μέλλον και τέλος αν δέχεσαι ότι και ο γιός σου έχει δικαίωμα να κτυπά κάτι και να απολαμβάνει αυτό που εσύ αγαπάς όταν εσύ θα έχεις φύγει.....
Και αν οι απαράδεκτοι και κατάπτιστοι εμπόροι αυτοί που θηρεύουν για να πουλούν, έχουν έστω να σκεφτώ κάποιο απαράδεκτο κίνητρο, οι κυνηγοί του facebook σίγουρα τι έχουν ;
Ας αναλογιστούμε φίλοι μου όταν κάποτε κάναμε εκατόμβες και σφαγιάζαμε αριθμούς, ας σκεφτούμε ποιές βολές και εμπειρίες πάντα θυμόμαστε;;;; Σίγουρα το μόνο που θυμόμαστε για πάντα είναι τις δύσκολες, τις σχεδόν αδύνατες οριακές, τις απίθανες αυτές βολές με το όπλο μας όταν το θήραμα είχε τις πιθανότητες με το μέρος του, όταν το σκυλί μας εξάντλησε τις δυνατότητες του και εμείς και τα σκυλιά μας υπερβήκαμε εαυτόν. Αυτές τις βολές πρέπει να κάνουμε μόνο και αυτές πάντα ανεξίτηλα θα κουβαλούμε στη μνήμη μας. Ποιός ο λόγος να κάνω εκατόμβες αφού μόνο τις οριακές βολές θα θυμάμαι ; Γιατί τι είναι το κυνήγι ;;; Μόνο μια ωραία ανάμνηση, μόνο μια εμπειρία. Και οι φωτογραφίες που θα κρατήσουμε τότε θα είναι για μας, να μας θυμίζουν την μέρα που συλλέξαμε αυτές τις αξέχαστες εμπειρίες...
Σας εκλιπαρώ φίλοι μου, ας σταματήσουμε να είμαστε κρεατοσυλλέκτες κυνηγοί της ανόητης αναγνώρισης και ας γίνουμε κυνηγοί και συλλέκτες εμπειριών αξιομνημόνευτων. Ας ξεπεράσουμε την καταστροφική περίοδο του facebook και ας ζήσουμε το κυνήγι όπως του αρμόζει με σεβασμό όπως αρμόζει σε μια ωραία εμπειρία, μόνο έτσι θα υπάρξει αύριο.....
Δημοσιέυεται εδώ με την έγκριση του συγγραφέα
ΠΗΓΗ ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΟΥ ΦΕΪΣΠΠΠΟΥΚ
ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΙ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
