Tην Πέμπτη 18/2, η Περιφερειακή Δ/νση Π/θμιας & Δ/θμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης απέστειλε εγκύκλιο (ΕΔΩ) στις σχολικές μονάδες αρμοδιότητας της, σύμφωνα με την οποία «κατά την εφαρμογή των Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων δεν θα πρέπει να απευθύνονται προσκλήσεις σε φορείς των οποίων εκπρόσωποι που θα έρθουν σε επικοινωνία με μαθητές είναι μέλη Κυνηγετικών Συλλόγων».
Για τους εμπνευστές της εγκυκλίου οι επιστήμονες και οι επαγγελματίες χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες: σε αυτούς που είναι μέλη κυνηγετικών συλλόγων και σε αυτούς που δεν είναι μέλη. Έτσι, αν κάποιος είναι π.χ. βιολόγος, δασολόγος, γεωπόνος ή γιατρός και παράλληλα μέλος κυνηγετικού συλλόγου δεν επιτρέπεται να εκπροσωπεί τον φορέα που εργάζεται όταν προσκαλείται από τα σχολεία για να ενημερώσει τους μαθητές, ενώ επιτρέπεται όταν δεν είναι μέλος. Προφανώς ξεχνούν ότι το κυνήγι αποτελεί μια νόμιμη δραστηριότητα που ασκείται σε όλες τις χώρες του κόσμου. Με την ίδια λογική και οι εκπαιδευτικοί που αποτελούν μέλη κυνηγετικών συλλόγων θα πρέπει να αποκλείονται από τις σχολικές αίθουσες;
Μπορεί να έχω σοβαρές ενστάσεις επί του πνεύματος της εγκυκλίου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με το να πηγαίνει ο οποιοσδήποτε, επειδή είναι εκπρόσωπος ενός συλλόγου ή σωματείου, σε δημοτικά σχολεία και γυμνάσια και να προσπαθεί να πείσει τους μαθητές να δηλώσουν ότι συμφωνούν και αποδέχονται την όποια δραστηριότητα του.
Από την άλλη μεριά, οι άμεσα εμπλεκόμενες κυνηγετικές οργανώσεις, παρότι πέρασαν 4 ημέρες που το θέμα κυκλοφορεί στα κοινωνικά δίκτυα και στον ηλεκτρονικό τύπο (με ιδιαίτερα «βαρείς» τίτλους σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως «Κυνηγοί πάνε σε δημοτικά σχολεία και στρατολογούν νεαρές ψυχούλες για να σκορπίσουν θάνατο σε ζωάκια«), δεν εξέδωσαν καμία ανακοίνωση με την επίσημη θέση τους επί του θέματος.
Για όσους θέλουν και την άποψη ενός από τους εκπροσώπους των κυνηγετικών οργανώσεων που πραγματοποιούν ανάλογες εκπαιδευτικές δράσεις μπορούν να διαβάσουν το κατατοπιστικό άρθρο του δημοσιογράφου Γ. ΛΙΑΛΙΟΥ στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο «Περιβαλλοντική εκπαίδευση από κυνηγούς»
Ν.Θ
Περιβαλλοντική εκπαίδευση από κυνηγούς
Είναι οι κυνηγετικοί σύλλογοι οι καταλληλότεροι να μιλήσουν σε παιδιά δημοτικού για την προστασία του περιβάλλοντος και της άγριας ζωής; Είναι το κυνήγι κάτι που πρέπει να παρουσιάζεται στα παιδιά ως μέσο διαχείρισης της οικολογικής ισορροπίας; Και, εν τέλει, πώς ελέγχεται από το υπουργείο Παιδείας ο τρόπος προσέγγισης ενός τόσο ευαίσθητου ζητήματος στο σχολείο από μη εκπαιδευτικούς;
Τα ζητήματα αυτά επανέρχονται και πάλι στο προσκήνιο, με αφορμή την πραγματοποίηση από την Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης εκπαιδευτικών παρουσιάσεων σε σχολεία των νομών Έβρου και Δράμας. Σχετικά ρεπορτάζ τοπικών μέσων ή κυνηγετικών περιοδικών αναπαρήχθησαν τις τελευταίες ημέρες σε πολλά φόρα στο Ιντερνετ, συχνά με επικριτικά σχόλια. Ενδιαφέρον είναι ρεπορτάζ κυνηγετικού περιοδικού που ανέφερε ότι οι δράσεις αυτές έχουν στόχο να δημιουργήσουν μια νέα γενιά κυνηγών, καθώς το κυνήγι έχει χαμηλή δημοτικότητα στις νεότερες ηλικίες.
Ο δασολόγος-θηραματολόγος Πέτρος Πλατής, από την Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης, είναι μέλος μιας από τις ομάδες που πραγματοποιούν ανάλογες εκπαιδευτικές δράσεις. «Δεν είναι κάτι νέο, το κάνουμε πολλά χρόνια τόσο σε επίπεδο ομοσπονδίας όσο και σε επίπεδο κυνηγετικών συλλόγων. Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουμε να μιλήσουμε στα παιδιά δεν είμαστε ούτε τυχαίοι ούτε άσχετοι. Έχουμε πανεπιστημιακή μόρφωση, πολλοί έχουν μεταπτυχιακά και πολυετή πείρα», λέει στην «Κ».
Τι περιλαμβάνουν, λοιπόν, οι παρουσιάσεις αυτές; «Κατ’ αρχήν, κάποια βασικά στοιχεία για την άγρια ζωή και την πανίδα στην Ελλάδα. Παρουσιάζουμε επίσης ζώα και πουλιά που θεωρούνται σημαντικά και συνδέονται με τον τόπο μας. Μέσα σε αυτά είναι και κάποια θηραματικά είδη. Μιλάμε επίσης για τη διαχείριση του περιβάλλοντος, τη ρύπανση, τους κινδύνους». Ερωτώμενος αν οι παρουσιάσεις περιλαμβάνουν μια «εισαγωγή» στο κυνήγι, ο κ. Πλατής απαντά αρνητικά. «Δεν είναι στη θεματολογία μου. Μόνο αν κάνει ερώτηση ένα παιδί, τότε θα μιλήσω σχετικά». Ωστόσο, ο κ. Πλατής εκτιμά ότι το κυνήγι πρέπει να έχει θέση στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. «Δεν μιλάμε για κάτι ανήθικο ή παράνομο. Το θέμα είναι πώς θα το προσεγγίσεις. Φτάσαμε στο σημείο να είναι καλός ο λύκος και κακή η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κυνηγός».
«Τρία είναι τα βασικά ζητήματα σε αυτή την υπόθεση», εκτιμά η Ευγενία Πανώριου, υπεύθυνη περιβαλλοντικής πολιτικής στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. «Οταν επιλέγεις μια θεματική, πρέπει να δίνεις τη συνολική εικόνα ενός φαινομένου. Οταν μιλάς, λ.χ., για ένα απειλούμενο γεράκι, πρέπει να πεις ποιες είναι οι κύριες απειλές του, όπως οι λαθροκυνηγοί. Ο σκοπός μας δεν πρέπει να είναι ο προσηλυτισμός προς τη μια ή την άλλη πλευρά. Κατά δεύτερον, το κυνήγι είναι συνυφασμένο με τη χρήση όπλων. Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί για το πώς μιλάμε σε μικρά παιδιά για μια δραστηριότητα που προϋποθέτει τη χρήση όπλου και τι σημαίνει να αφαιρείς τη ζωή ενός ζώου. Πόσο μάλλον όταν αυτή η συζήτηση γίνεται μέσα στο σχολείο και με δεδομένο ότι η χρήση όπλων από παιδιά απαγορεύεται και δεν πρέπει ούτε εμμέσως να ενθαρρύνεται. Τέλος, ένα βασικό ζήτημα είναι η διαδικασία. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα οφείλουν να λαμβάνουν άδεια από το υπουργείο Παιδείας, υποβάλλοντας σε ετήσια βάση αναλυτική αναφορά για το τι θα ακουστεί στην τάξη, κάτι που δεν γνωρίζω αν έχει τηρηθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση».
