Επικεφαλής του αγώνα η αντίστοιχη ΚΣΕ της Σκωτίας.
Είναι γεγονός πως και ελληνικός Νόμος περί ευζωίας των δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων, δεν περιλαμβάνει, επί της ουσίας, καμία πρόνια για τους σκύλους εργασίας.
Για αιώνες οι κυνηγοί αφαιρούν μέρος της ουράς σε συγκεκριμένες φυλές εργασίας. Ο λόγος που το κάνουν είναι για να προστατέψουν την ευζωία των ίδιων των ζώων, γιατί αν η ουρά αφεθεί άκοπη είναι βέβαιο πως κατα τη διάρκεια του κυνηγίου, οι σκύλοι θα την τραυματίζουν. Οι επαναλαμβανόμενοι αυτοί τραυματισμοί οδηγούν αναπόφευκτα στο ίδιο αποτέλεσμα. Την χειρουργική αφαίρεση της ουράς. Μόνο που το χειρουργείο αυτό σε μεγάλη ηλικία είναι μια πολύ επίπονη διαδικασία και η επιτυχία του κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη.
Ο Νόμος λοιπόν καταδικάζει το ζώο σε μια ζωή με συνεχή ταλαιπωρία για να επιτρέψει τελικά την αφαίρεση της ουράς μέσω μιας αμφιβόλου επιτυχίας εγχείρησης, η οποία, αφαίρεση, θα μπορούσε να είχε γίνει ανώδυνα στις πρώτες μέρες ζωής του ζώου αποτρέποντας έτσι την μακροχόνια ταλαιπωρία του ζώου. Και όλο αυτό στο όνομα της ευζωίας του!
Στη Σκωτία η αντίστοιχη ΚΣΕ, ξεκίνησε ένα μακροχρόνιο και εμπριστατωμένο αγώνα, ο οποίος συνεπικουρούμενος από τα αποτελέσματα της έρευνας που έκανε το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, κατόπιν παραγγελίας της κυβέρνησης της Σκωτίας, κατέληξε στην αναθεώρηση του αντίστοιχου νόμου. Στη Σκωτία λοιπόν, οι κτηνίατροι μπορούν πλέον να αφαιρούν μέρος της ουράς των σκύλων, που ανήκουν σε συγκεκριμένες κυνηγετικές φυλές, κατά τις πρώτες μέρες της ζωής τους εφ' όσον αυτοί προορίζονται για σκύλοι εργασίας.
Αναπόφευκτα αναδύεται το ερώτημα: Στην Ελλάδα η ΚΣΕ γιατί δεν σπεύδει να εκμεταλλευτεί την εμπειρία των Σκωτσέζων; Γιατί δεν ξεκινάει κι' αυτή την διαδικασία που θα οδηγήσει στην αλλαγή του νόμου, προς όφελος χιλιάδων ζώων και των ιδιοκτητών τους;
Γιατί; Γιατί; Γιατι;
ΠΗΓΗ : ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
