Επειδή στο κυνήγι πηγαίνουμε για να κυνηγήσουμε και να ψυχαγωγηθούμε κι όχι για να τσακωθούμε με τον οποιονδήποτε και ειδικά με τη συμπαθή τάξη των αγροτών που μας ενώνουν πάρα πολλά πρέπει κι εμείς να συμπεριφερόμαστε κόσμια . Βέβαια οι απειλές και η βία των αγροτών μόνο και μόνο επειδή ένας κυνηγός βρίσκεται στο χωράφι του είναι ποινικά αδικήματα και εάν δεν βρούμε μάλλον άκρη καλό είναι να καλούμε την Αστυνομία , γιατί αυτή είναι αρμόδια για τα μη θήρας και μη δασικά αδικήματα .
Όταν μας γίνεται σύσταση από τον αγρότη καλλιεργητή ή κι όταν δεν μας γίνεται και συντρέχουν οι προυποθέσεις του νόμου πρέπει να συμμορφωνόμαστε και γενικά να είμαστε προσεκτικοί , γιατί κυνήγι πρέπει να ξαναπάμε και η οικογένεια μας περιμένει πίσω .
Ο νόμος ορίζει στο άρθρο 256 , παράγραφος 2 , περίπτωση α,β,γ και δ του Δασικού Κώδικα ( απαγορευμένοι στη θήρα χώροι ) ότι απαγορεύεται το κυνήγι χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη , νομέα ( εκμεταλλευτή ) ή μισθωτή στ΄ αμπέλια από την έναρξη της περιόδου της θήρας ως τη λήξη του τρύγου , στους αθέριστους λειμώνες ( λιβάδια ) , στις καλλιεργούμενες εκτάσεις ή οπωρώνες από της ανθοφορίας μέχρι της συγκομιδής των καρπών και στις ιδιόκτητες εκτάσεις εντός των περιφραγμένων με συνεχές , αδιαπέραστο κι ανυπέρβλητο από άνθρωπο φράχτη παντός είδους , ύψους τουλάχιστον 1,5 μέτρου .
Καλή συνέχεια και μηδέν άγαν .
Κείμενο: Γιώργος Πετράκης (δικηγόρος, τ. Πρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου Αιγάλεω)
