Το ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου «Τύπος-Κυνήγι» σταμάτησε να συνοδεύει την εφημερίδα τις Τετάρτες.
Στη σελίδα του Τύπος Κυνήγι δημοσιεύθηκε το ακόλουθο κείμενο:
«Υπάρχουν φορές που οι λέξεις, ακόμα και για τους έμπειρους χειριστές του γραπτού λόγου, χάνονται, κρύβονται πίσω ή μέσα σε συναισθήματα εμποδίζοντας τη γραφίδα να τις ψάξει, να τις βρει και να τις αποτυπώσει.
Είναι εκείνες οι στιγμές που είσαι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να γράψεις κάτι που σε ξεπερνάει, όπως τους τίτλους τέλους μιας πολύ όμορφης περιπέτειας…
Η δική μου περιπέτεια σε τούτη την εφημερίδα, τον Ελεύθερο Τύπο, δεν ήταν τόσο συνηθισμένη όσο φαινόταν στον έξω κόσμο.
Κατά τα δεκαέξι χρόνια που πέρασαν, εργάστηκα πλάι σε διαφορετικούς ιδιοκτήτες, διευθυντές, προϊσταμένους, συναδέλφους και προσωπικούς συνεργάτες.
Κάθε περίοδος, που είχε το δικό της στίγμα, αποτέλεσε για εμένα την ευκαιρία να αντιληφθώ πως η εργατικότητα και, γενικότερα, η αγάπη προς τον εργασιακό χώρο μπορούν να μετουσιωθούν σε μικρές ή μεγάλες επαγγελματικές επιτυχίες, αλλά και σε όμορφες εργασιακές στιγμές που σημαδεύουν το υπόλοιπο της διαδρομής σου.
Εκτιμώ πως όλα αυτά τα χρόνια, εκτός από τη γενικότερη συνεισφορά μου προς την εφημερίδα, που με εμπιστεύτηκε δίνοντάς μου ευκαιρίες και χώρο να εργαστώ, υπηρέτησα και το κυνήγι, όπως και τη μεγάλη οικογένεια των κυνηγών στην οποία συνειδητά ανήκω από παιδί.
Με το «Τύπος-Κυνήγι» μού δόθηκε η ευκαιρία να αφουγκραστώ για χρόνια τις ανησυχίες και τα θέλω χιλιάδων συνοδοιπόρων μου σ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και γράφοντας να μεταφέρω τη φωνή τους εκεί όπου οι ίδιοι θα ήθελαν να φτάσει…
Ηταν, όντως, μια εντυπωσιακή, όμορφη διαδρομή, η οποία φαίνεται πως έφτασε στο τέλος της.
Κλείνοντας αυτόν τον κύκλο, αντιλαμβάνομαι ότι μια δαμόκλειος σπάθη αιωρείται επικίνδυνα επάνω από τον κυνηγετικό Τύπο γενικότερα…
Εύχομαι στα έντυπα του χώρου να αντισταθούν και να αντέξουν αυτές τις δύσκολες για όλους καταστάσεις για το καλό του κυνηγίου και της κυνηγετικής οικογένειας του τόπου μας.
Οσο για εμένα, νιώθω γεμάτος, έχοντας γευτεί όλα αυτά τα χρόνια τη δική σας στήριξη, όταν με τα λόγια σας μου δίνατε τη δύναμη να υπομένω, να προσπαθώ και να συνεχίζω.
Σας ευχαριστώ, λοιπόν, για όλα όσα μου δώσατε και ζητώ συγγνώμη από τον καθένα ξεχωριστά για όσα ο ίδιος δεν κατόρθωσα ή δεν πρόφτασα να σας προσφέρω…
Εκ βαθέων….
.Για το «Τύπος-Κυνήγι» εργάστηκαν σημαντικοί άνθρωποι, εντός και εκτός εφημερίδος. Οι μόνιμοι συντάκτες έδωσαν, όλα αυτά τα χρόνια, τον καλύτερο εαυτό τους ως ευσυνείδητοι επαγγελματίες.
Οι εξωτερικοί συνεργάτες ήταν οι ακούραστοι αρθρογράφοι που έκαναν πάντα τη διαφορά.
.Ο Μυθοπλάστης, ο Γιώργος Αποστολόπουλος, ο Νίκος Βασάλος, ο Γιώργος Ψωμαδέλλης, ο Μάνος Καραντώνης και αρκετοί άλλοι, που προσέφεραν τόσα χρόνια τις απόψεις και τις εμπειρίες τους, ήταν εκείνοι που ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο για το παραδοσιακό κυνήγι στην πατρίδα μας.
.Οι διευθυντές του Ελεύθερου Τύπου, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν εκείνοι που με τον τρόπο τους βοήθησαν στη σωστή και τη σταθερή παρουσία του περιδικού και τους αξίζει ένα ειλικρινές «ευχαριστώ». Ηταν πάντα οι αφανείς υποστηρικτές μου.
Ενα μεγάλο «ευχαριστώ», τέλος, αξίζουν και όλοι οι συνάδελφοι κάθε τμήματος (τεχνικοί, διορθωτές κ.ά.), που εργάσθηκαν ευσυνείδητα, ώστε το «Τύπος-Κυνήγι» να έχει την αξιοπρεπή εμφάνιση που το καθιέρωσε στις προτιμήσεις των αναγνωστών του.
Ενα τελευταίο «ευχαριστώ» σε εκείνους τους ευγενείς επιχειρηματίες του χώρου, που μας εμπιστεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα σε εκείνους που έμειναν κοντά μας μέχρι το τέλος.»
Επιμύθιο…
«Μην ακολουθείς το μονοπάτι. Πήγαινε εκεί όπου δεν υπάρχει μονοπάτι και άφησε τα ίχνη σου».
Είναι εκείνες οι στιγμές που είσαι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να γράψεις κάτι που σε ξεπερνάει, όπως τους τίτλους τέλους μιας πολύ όμορφης περιπέτειας…
Η δική μου περιπέτεια σε τούτη την εφημερίδα, τον Ελεύθερο Τύπο, δεν ήταν τόσο συνηθισμένη όσο φαινόταν στον έξω κόσμο.
Κατά τα δεκαέξι χρόνια που πέρασαν, εργάστηκα πλάι σε διαφορετικούς ιδιοκτήτες, διευθυντές, προϊσταμένους, συναδέλφους και προσωπικούς συνεργάτες.
Κάθε περίοδος, που είχε το δικό της στίγμα, αποτέλεσε για εμένα την ευκαιρία να αντιληφθώ πως η εργατικότητα και, γενικότερα, η αγάπη προς τον εργασιακό χώρο μπορούν να μετουσιωθούν σε μικρές ή μεγάλες επαγγελματικές επιτυχίες, αλλά και σε όμορφες εργασιακές στιγμές που σημαδεύουν το υπόλοιπο της διαδρομής σου.
Εκτιμώ πως όλα αυτά τα χρόνια, εκτός από τη γενικότερη συνεισφορά μου προς την εφημερίδα, που με εμπιστεύτηκε δίνοντάς μου ευκαιρίες και χώρο να εργαστώ, υπηρέτησα και το κυνήγι, όπως και τη μεγάλη οικογένεια των κυνηγών στην οποία συνειδητά ανήκω από παιδί.
Με το «Τύπος-Κυνήγι» μού δόθηκε η ευκαιρία να αφουγκραστώ για χρόνια τις ανησυχίες και τα θέλω χιλιάδων συνοδοιπόρων μου σ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και γράφοντας να μεταφέρω τη φωνή τους εκεί όπου οι ίδιοι θα ήθελαν να φτάσει…
Ηταν, όντως, μια εντυπωσιακή, όμορφη διαδρομή, η οποία φαίνεται πως έφτασε στο τέλος της.
Κλείνοντας αυτόν τον κύκλο, αντιλαμβάνομαι ότι μια δαμόκλειος σπάθη αιωρείται επικίνδυνα επάνω από τον κυνηγετικό Τύπο γενικότερα…
Εύχομαι στα έντυπα του χώρου να αντισταθούν και να αντέξουν αυτές τις δύσκολες για όλους καταστάσεις για το καλό του κυνηγίου και της κυνηγετικής οικογένειας του τόπου μας.
Οσο για εμένα, νιώθω γεμάτος, έχοντας γευτεί όλα αυτά τα χρόνια τη δική σας στήριξη, όταν με τα λόγια σας μου δίνατε τη δύναμη να υπομένω, να προσπαθώ και να συνεχίζω.
Σας ευχαριστώ, λοιπόν, για όλα όσα μου δώσατε και ζητώ συγγνώμη από τον καθένα ξεχωριστά για όσα ο ίδιος δεν κατόρθωσα ή δεν πρόφτασα να σας προσφέρω…
Εκ βαθέων….
.Για το «Τύπος-Κυνήγι» εργάστηκαν σημαντικοί άνθρωποι, εντός και εκτός εφημερίδος. Οι μόνιμοι συντάκτες έδωσαν, όλα αυτά τα χρόνια, τον καλύτερο εαυτό τους ως ευσυνείδητοι επαγγελματίες.
Οι εξωτερικοί συνεργάτες ήταν οι ακούραστοι αρθρογράφοι που έκαναν πάντα τη διαφορά.
.Ο Μυθοπλάστης, ο Γιώργος Αποστολόπουλος, ο Νίκος Βασάλος, ο Γιώργος Ψωμαδέλλης, ο Μάνος Καραντώνης και αρκετοί άλλοι, που προσέφεραν τόσα χρόνια τις απόψεις και τις εμπειρίες τους, ήταν εκείνοι που ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο για το παραδοσιακό κυνήγι στην πατρίδα μας.
.Οι διευθυντές του Ελεύθερου Τύπου, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν εκείνοι που με τον τρόπο τους βοήθησαν στη σωστή και τη σταθερή παρουσία του περιδικού και τους αξίζει ένα ειλικρινές «ευχαριστώ». Ηταν πάντα οι αφανείς υποστηρικτές μου.
Ενα μεγάλο «ευχαριστώ», τέλος, αξίζουν και όλοι οι συνάδελφοι κάθε τμήματος (τεχνικοί, διορθωτές κ.ά.), που εργάσθηκαν ευσυνείδητα, ώστε το «Τύπος-Κυνήγι» να έχει την αξιοπρεπή εμφάνιση που το καθιέρωσε στις προτιμήσεις των αναγνωστών του.
Ενα τελευταίο «ευχαριστώ» σε εκείνους τους ευγενείς επιχειρηματίες του χώρου, που μας εμπιστεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα σε εκείνους που έμειναν κοντά μας μέχρι το τέλος.»
Επιμύθιο…
«Μην ακολουθείς το μονοπάτι. Πήγαινε εκεί όπου δεν υπάρχει μονοπάτι και άφησε τα ίχνη σου».
ΠΗΓΗ www.e-artemis.gr/
