Η έλευση πολλών προσφύγων και μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, ιδιαίτερα τη χρονιά που πέρασε, εξανάγκασε πολλές από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κυρίως στην περιοχή των Βαλκανίων, να υψώσουν μεταλλικούς φράκτες κατά μήκος πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων στις παραμεθόριες περιοχές.
Σήμερα διαπιστώνεται ότι εκτός όλων των άλλων, οι φράκτες σηματοδοτούν μια άνευ προηγουμένου δοκιμασία για τη Φύση και ιδιαίτερα για τα ζώα που κινούνται ελεύθερα στις περιοχές όπως είναι οι αρκούδες, οι λύκοι και οι λύγκες.
Η κατάσταση δεν είναι πρωτόγνωρη για την περιοχή. Ανέκαθεν η άγρια ζωή στην περιοχή των Βαλκανίων απειλείτο από την κατασκευή οδικών δικτύων αλλά και φραγμάτων. Τώρα, βέβαια, κινδυνεύει περισσότερο από όλα από τον κατακερματισμό της εξαιτίας των μεθοριακών τειχών και συρματοπλεγμάτων.
Ενδεικτικά στα σύνορα Κροατίας με τη Σλοβενία ζουν πολλές αρκούδες, οι οποίες, όπως αποδεικνύεται από την ανάλυση δειγμάτων γενετικού υλικού και την παρακολούθησή τους μέσω δορυφόρου, κινούνται ελεύθερα ανάμεσα στις δύο χώρες αλλά και πέρα από αυτές.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις αγέλες λύκων της περιοχής. Αυτό δεν είναι βέβαιο ότι συμβαίνει ακόμα και σήμερα, καθώς η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Οπως διαπίστωσε σε ένα από τα πιο πρόσφατα ταξίδια του στην παραμεθόριο Σλοβενίας-Κροατίας ο βιολόγος Ντιούρο Χιούμπερ, δεκάδες ελάφια είχαν πεθάνει μπλεγμένα στον φράκτη που τοποθετήθηκε στην περιοχή.
Οπως λέει, τα ελάφια πανικοβάλλονται όταν ξαφνικά αντιληφθούν ότι έχουν εμπλακεί στα σύρματα και στην προσπάθειά τους να απελευθερωθούν παγιδεύονται χειρότερα, με αποτέλεσμα τελικά να πέσουν νεκρά εξαιτίας της αιμορραγίας.
Αν και τα ελάφια είναι τα πιο προφανή θύματα της κατάστασης, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για τα μεγάλα σαρκοβόρα της περιοχής. Οταν μια νεαρή αρσενική αρκούδα ή λύκος, παραδείγματος χάρη, δεν καταφέρει να περάσει τον φράκτη για να ζευγαρώσει, θα προσπαθήσει να βρει το πλησιέστερο διαθέσιμο θηλυκό, μια πρακτική που τελικά θα καταλήξει σε γενετική απομόνωση αλλά και αιμομειξία, πρόβλημα που ήδη μαστίζει τους πληθυσμούς του λύγκα της περιοχής.
Τέτοιου είδους συνευρέσεις μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση ασθενειών, όπως, εξάλλου, και γενετικών διαταραχών και μεταλλάξεων που με τη σειρά τους μπορεί να οδηγήσουν στον αποδεκατισμό των τοπικών πληθυσμών κάποιων ειδών προειδοποιούν οι ερευνητές, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η επίδραση των συνοριακών φρακτών στα είδη που ζουν ελεύθερα στη Φύση δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην Ευρώπη.
Μια μελέτη που εκπονήθηκε το 2011 υποδεικνύει ότι το τείχος που οικοδομήθηκε στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικού στερεί από 16 είδη το 75% του οικοσυστήματός τους, ενώ όπως επισημαίνει η Υπηρεσία Αλιείας και Αγριας Ζωής ένα τείχος, όπως αυτό που πρότεινε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, θα επηρεάσει αρνητικά 111 είδη που κινδυνεύουν με αφανισμό, καθώς και 108 είδη αποδημητικών πτηνών.
Στην Ασία, σε όλο το μήκος της μεθορίου Κίνας-Μογγολίας έχει τοποθετηθεί φράκτης που όπως φαίνεται επηρεάζει δυσμενώς είδη όπως η γαζέλα της Μογγολίας και ο άγριος ασιατικός όνος.
Ωστόσο, οι φράκτες στα Βαλκάνια πρόκειται να μείνουν στη θέση τους μόνο προσωρινά, αν και πολλοί φυσιολάτρες και περιβαλλοντικές οργανώσεις φοβούνται ότι δεν πρόκειται να τους αποχαιρετήσουμε σύντομα. Κι όπως επισημαίνει ο Χιούμπερ, οι φράκτες αποτελούν τη σημαντικότερη απειλή στην προστασία των ειδών στην Ευρώπη.
Πηγή: Kathimerini.gr
