Ασκήσεις επί χάρτου για Αστυνομία Φύσης!

Απο πρόγραμμα LIFE

Η φύλαξη, των θηραμάτων, των προστατευόμενων ειδών αλλά και γενικότερα της πανίδας και της χλωρίδας της χώρας και η σύλληψη όσων παρανομούν είναι ένα σημαντικό ζητούμενο. Οχι μόνο για την Ελλάδα ή την Ευρώπη, αλλά διεθνώς. Η επίτευξη αυτού του στόχου δεν είναι ούτε εύκολη ούτε απλή.

Δύο πρόσφατα δημοσιεύματα, το ένα με τίτλο: «Βούλγαροι οπλοφόροι κυνηγούν ανενόχλητοι στη μεθόριο» και το άλλο που αναφέρεται στη «Σύλληψη τριών ατόμων για παράνομη συλλογή αρωματικών φυτών», θύμισαν στο πανελλήνιο -για μια ακόμη φορά- τη δυσκολία φύλαξης των φυσικών πόρων της χώρας.

Στα δημοσιεύματα γίνεται αναφορά σε αλλοδαπούς κατοίκους γειτονικών χωρών, όμως σε εβδομαδιαία βάση είναι συνηθισμένες οι ειδήσεις για λαθροθηρία, καθώς και για λαθροχειρίες φυσικών πόρων από ημεδαπούς.

Επομένως, θα ήταν απίθανο να ξέφευγε από τον γενικότερο κανόνα η φύλαξη της άγριας ζωής (θηρεύσιμα ή μη θηρεύσιμα, προστατευόμενα είδη κ.λπ.).

Η κατάδειξη ελλείψεων ή κενών σε συστήματα φύλαξης (ακόμα και σε περιόδους που οι συνθήκες δεν επιτρέπουν την άμεση διόρθωση των προβλημάτων) είναι θεμιτή.

Ομως κάθε προσπάθεια «αποδόμησης» των υφιστάμενων δομών χωρίς επαρκή αιτιολογία προκαλεί ερωτήματα για τη σκοπιμότητά της. Ταυτόχρονα, θέτει υπό αμφισβήτηση τις εμβόλιμες και μη δημοκρατικές συζητήσεις που γίνονται (σχετικά με τις προθέσεις που υπηρετούν). Αρκετοί κυνηγοί τέτοιες ενέργειες τις εκλαμβάνουν ως προσπάθειες αποδόμησης της θηροφύλαξης που παρέχουν οι ομοσπονδιακοί θηροφύλακες των κυνηγετικών οργανώσεων.

Σε αυτή την κατηγορία (των αμφισβητούμενων ενεργειών) μπορούν να καταταγούν και οι πρόσφατες διοικητικές ή νομοθετικές πρωτοβουλίες που προβάλλονται ως «πολιτικές για τη βελτίωση της φύλαξης», των θηρεύσιμων και μη, των προστατευόμενων ειδών ή περιοχών κ.λπ.

Ας δούμε ορισμένες εξ αυτών:

Οι εξαγγελίες του υπουργού κ. Τσιρώνη στον ραδιοφωνικό σταθμό «Πρακτορείο 104,9 FM» και στην εκπομπή «Δύο στις 12», για ίδρυση της «Αστυνομίας της Φύσης». Κάποιοι τότε είχαν σπεύσει να ερμηνεύσουν αυτές τις δηλώσεις ως πρόθεση του κ. Τσιρώνη για την έναρξη συγκαλυμμένων ενεργειών με στόχο την κατάργηση της θηροφυλακής των κυνηγετικών οργανώσεων.

Τελικά η εξαγγελία δημιουργίας «Αστυνομίας της Φύσης» ξεχάστηκε μόλις επετεύχθη η προώθηση (ύστερα από διάφορα ευτράπελα) της ανανέωσης της ετήσιας θητείας των ΔΣ και των εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης.

Τότε έγινε και μια ερώτηση στη Βουλή του βουλευτή Β’ Αθηνών Γεωργίου Γερμενή προς το υπουργείο Περιβάλλοντος και το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης σχετικά με «το ενδεχόμενο διάλυσης της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής», όμως κανένα από τα δύο υπουργεία δεν απάντησε!

Στη συνέχεια, η σκυτάλη διερεύνησης της... αποδοτικότητας ή βιωσιμότητας των συστημάτων φύλαξης κ.λπ. πέρασε στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος. Εγιναν δύο συνεδριάσεις με θέμα: «Σύστημα εποπτείας, φύλαξης και προστασίας του περιβάλλοντος: Ποια η κατάσταση σήμερα; Υπάρχει η δυνατότητα μιας ενιαίας δομής προστασίας του περιβάλλοντος; Ποιες οι προϋποθέσεις γι’ αυτό;».

Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος και οι Ομοσπονδίες -δηλαδή οι εργοδότες των ιδιωτικών θηροφυλάκων- δεν προσκλήθηκαν καν για να καταθέσουν στοιχεία, γνώμη, παρατηρήσεις.

Τα συμπεράσματα από όσα λέχθηκαν στις δύο συνεδριάσεις της επιτροπής (στις οποίες είχαν προσκληθεί πολιτικοί, εκπρόσωποι περιφερειών και επιστημονικών ιδρυμάτων, φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, συνδικαλιστές σωματείων δασικών και φυλάκων, ΜΚΟ) αλλά και από τις συμπληρωματικές προτάσεις, εκθέσεις ή συμπεράσματα από παλαιότερες επιτροπές που υπέβαλαν στη συνέχεια, θα ανακοινωθούν στο τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου.

Ιδέες από... το μέλλον

Αρκετές τοποθετήσεις που εκφράστηκαν στις δύο συνεδριάσεις της Επιτροπής Περιβάλλοντος (υπάρχουν μαγνητοσκοπημένες στην ιστοσελίδα της Βουλής) αξίζουν περαιτέρω διερεύνηση (αναφορικά με τη στόχευσή τους κ.λπ.).

Ενα παράδειγμα: Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ένας εκ των συντονιστών του προγράμματος LIFE Natura Themis.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα Life έχει ως κεντρικό θεματικό άξονα «τη φύλαξη των περιοχών προστασίας Natura του δικτύου Natura 2000». Στη διάρκειά του θα επιχειρηθεί η κωδικοποίηση του «πράσινου εγκλήματος» σε όλη την Περιφέρεια Κρήτης, με δύο παρατηρητήρια περιβάλλοντος ανατολικής και δυτικής. Το ένα σκέλος του προγράμματος θα το διαχειρίζεται ο Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων και το δεύτερο ο Δικηγορικός Σύλλογος Ηρακλείου.

Στη σύντομη ομιλία του ο συντονιστής του LIFE Natura Themis αναφέρθηκε «στην πολυπλοκότητα και ρευστότητα του θεσμικού πλαισίου της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και της τήρησής της από τους υφιστάμενους φορείς».

Αυτή η επισήμανση όμως δημιουργεί και ερωτηματικά: Δηλαδή πώς είναι δυνατόν τους τελευταίους μήνες να γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για τη φύλαξη και τους φύλακες βάσει συγκεκριμένου νομικού πλαισίου (το έργο της κωδικοποίησης της δασικής νομοθεσίας έχει ήδη ολοκληρωθεί), ενώ, όπως μαθαίνουμε τώρα, και η περιβαλλοντική νομοθεσία έχει προβλήματα ερμηνείας και εφαρμογής;

Αν η περιβαλλοντική νομοθεσία έχει κενά και ελλείψεις (που σύμφωνα με τις βασικές αρχές του LIFE Themis, για να είναι εφαρμόσιμη πρέπει να κωδικοποιηθεί), δεν μπορεί να δικαιολογήσει σπασμωδικές ενέργειες που στην τελική μπορεί και να επιφέρουν ακόμα και τη διάλυση των υφιστάμενων δομών που λειτουργούν βάσει οργανωμένου νομικού πλαισίου.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ-Κυνήγι

ΓΙΑΝΝΕΝΑ- Τα θρυλικά ομαδικά κυνήγια, στη Λίμνη της Λαψίστας & Ιωαννίνων....

Κάποτε, στα νερά που χάθηκαν...Η λίμνη της Λαψίστας, που κάποτε κάλυπτε χιλιάδες στρέμματα στα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων, δεν υπάρχει πια... Η χαριστική βολή στο οικοσύστημά της δόθηκε το 1954, όταν η λίμνη αποξηράνθηκε τελείως για να παραδοθεί ο άδειος πυθμένας της στην καλλιέργεια, για να γίνουν τα νερά και οι καλαμιώνες της χωράφια. Ο εκλεκτός εκπαιδευτικός και συγγραφέας Στέφανος Κωλέττας δεν ξέχασε όμως... Και σε ένα συγκλονιστικό βιβλίο του - «Οι Λίμνες Ιωαννίνων και Λαψίστας»- περιγράφει με ευαισθησία, ακρίβεια και φωτογραφικά ντοκουμέντα, έναν ολόκληρο κόσμο που χάθηκε.
Ο Στέφανος Κωλέττας γεννήθηκε και μεγάλωσε στις όχθες της λίμνης Λαψίστας, στην οποία με το βιβλίο του αποτίει έναν φόρο τιμής, διασώζοντας πολύτιμες μνήμες που την αφορούν. Και μερικές από τις πιο έντονες μνήμες αφορούν το κυνήγι στη λίμνη και τη σχέση των ανθρώπων μαζί του...

«...Η λίμνη της Λαψίστας ήταν ένας απέραντος και πλουσιότατος υγρότοπος, μέσα στον οποίο, εκτός των άλλων, εύρισκε φυσικό καταφύγιο ένα αναρίθμητο πλήθος πουλιών...

Ηταν λοιπόν πολύ φυσικό να προσελκύει όλους τους κυνηγούς της περιοχής, οι οποίοι γύριζαν στο σπίτι τους πάντα φορτωμένοι με πλούσια κυνήγια. Υπήρχαν όμως και πολλοί ντόπιοι κυνηγοί, οι οποίοι σχεδόν ζούσαν από το κυνήγι και γενικότερα από την ενασχόλησή τους με τη λίμνη.
Κυνηγούσαν καθημερινά δεκάδες παπιά, φαλαρίδες, χήνες, παλάζια και διάφορα άλλα, χωρίς να κινδυνεύει ποτέ η διατάραξη της βιολογικής ισορροπίας και χωρίς να απειλείται η μείωση ή η εξαφάνιση κάποιου είδους.

Τα «καΐκια»...

Τις παγερές μέρες του χειμώνα κατέφθαναν κατά σμήνη οι μεγάλες και νόστιμες αγριόχηνες, πετώντας πάνω από τη λίμνη. Αυτές αποτελούσαν ένα από τα πιο πλούσια και ακριβά κυνήγια των κατ’ επάγγελμα κυνηγών. Και δεν ήσαν βέβαια μόνο οι κάτοικοι της Λαψίστας και των περιχώρων αυτοί που ασχολούνταν με το κυνήγι...

Κυνηγοί στη λίμνη Λαψίστας την περίοδο 1908-1910 (αρχείο Φίλιππα Γιωβάννη).

Ερχονταν εδώ και πολλοί Γιαννιώτες με τα καΐκια τους, οι οποίοι πολλές φορές γίνονταν υπαίτιοι διαπληκτισμών, που έφταναν και σε επίπεδο μικροσυμπλοκών ή ακόμη και... "καϊκομαχιών" με τους ντόπιους κατοίκους, όχι μόνο για το κυνήγι αλλά και για το ψάρεμα! Πολλοί Γιαννιώτες και Νησιώτες έφτιαχναν μικρές καλύβες με καλάμια και παπύρια, ορμητήρια για τα κυνήγια τους αλλά και καταφύγια για τις νύχτες.

Οπως έχει γράψει ο Δημήτριος Σαλαμάγκας, ο μπάρμπας του γύριζε πάντα με γεμάτο το κυνηγετικό του σακκίδιο. Οταν κατέβαινε στη Λαψίστα έμενε εκεί δύο και τρία μερονύχτια! Το ατομικό του καραβούλι, σκεπασμένο με ιδιαίτερο κάλυμμα, μεταβαλλόταν σε υδρόβια σκηνή. Μέσα στρωμένες παχιές βελέντζες μαγκαλάκι και ρακί, και για μεζέδες ψημένο στη φωτιά κυνήγι...

Ο κλοιός...

Κάθε βράδυ οι τουφεκιές έπεφταν αδιάκοπα και το πρωί τα κυνήγια έφταναν στα Γαννιώτικα σπίτια, σε πολύ καλές τιμές. Εξυπακούεται ότι απαραίτητο μέσον για το κυνήγι ήταν και το καΐκι... Υπήρχαν επιδέξιοι σκοπευτές κυνηγοί, που μπορούσαν να σκοτώσουν μέχρι και εκατό πουλιά σε ένα μερόνυχτο! Σαν τέτοιος αναφέρεται ο Λάζο-Ντίνος, τον οποίο παραδέχονταν όλοι οι κυνηγοί της εποχής του. 

Ηταν ένας ακόμη Γιαννιώτης που, με μία μόνο "ριξιά" είχε σκοτώσει 35 πουλιά!"Θεαματικό" εξάλλου, εκείνα τα χρόνια της ευφορίας και του πλούτου του υγροσυστήματος, ήταν το ομαδικό κυνήγι ή ΄"κλείσμα" (κλείσιμο, αποκλεισμός), όπως το αποκαλούσαν...Συγκεντρωνόταν δηλαδή πολλοί μαζί κυνηγοί, με πολλά καΐκια, μέσα στα οποία επέβαιναν, εκτός από τον κωπηλάτη και ένας-δύο κυνηγοί. 

Ο Γάλλος πρόξενος Ιωαννίνων (αριστερά) με τον ντόπιο κυνηγό Αναστάσιο Ντίνο (αρχείο Γιαννούλη Ντίνου)

Ακολούθως γινόταν ανάπτυξη όλων των καϊκιών, κατά την έννοια μιας τοξοειδούς γραμμής από τα βαθιά, με το κοίλο μέρος προς τις ακτές της λίμνης. Υστερα όλοι μαζί ξεκινούσαν λάμνοντας τα νερά, χωρίς να χαλούν το τόξο που σχημάτιζαν, έχοντας κατεύθυνση την ακτή.Απέκλειαν μ’ άλλα λόγια ένα αρκετά μεγάλο μέρος της λίμνης με βλάστηση πολλή, όπου συνήθως φώλιαζαν πάρα πολλά πουλιά. 

Προχωρώντας συνεχώς προς τις ακτές, εξωθούσαν και τα πουλιά προς τα εκεί, τα οποία τρομαγμένα πετάγονταν από κάθε σημείο πολλά μαζί και, μη μπορώντας να κάνουν πίσω, προχωρούσαν κατ’ ανάγκη μπροστά.Ετσι, όταν ο κλοιός στένευε πολύ και πλέον δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια υδάτινης έκτασης, τα πουλιά, φτεροκοπώντας πάνω στα νερά και στις καλαμιές, σηκώνονταν, με σκοπό να ξαναγυρίσουν εναερίως πίσω στη λίμνη... Τότε πλέον ήταν η πιο κατάλληλη ευκαιρία, όπου όλοι μαζί οι κυνηγοί έριχναν τις ομοβροντίες τους...
Τέτοιοι κλοιοί γινόταν πολλά στα παράκτια μέρη της Λίμνης των Ιωαννίνων (Ντραμπάτοβα, Ντουραχάνη, Αρδομίστα, Γστρίτσα, Χούνη και Λασπότοπος). Εξάλλου, στη λίμνη Λαψίστας, εκτός από τα "κλείσματα", που ήσαν κι εδώ συνηθισμένο φαινόμενο, τα χειμωνιάτικα βράδια, δεν άκουγες τίποτε άλλο μέσα στις καλαμιές και στα παπύρια, παρά τις τουφεκιές των κυνηγών, μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. Σαν να γινόταν πόλεμος πραγματικός!

Κυνηγοί έτοιμοι να αρχίσουν έναν «κλοιό» στην περιοχή της σημερινής «Ασφάκας» (αρχείο Φίλιππα Γιωβάννη).

Αλησμόνητες μέρες

Τα περισσότερα είδη των πουλιών αναπαράγονταν εδώ... Μέσα στις τροπικές και πλούσιες φυτικές κοινωνίες έφτιαχναν τις χορταρένιες φωλιές τους, γεννούσαν τα αυγά κι εκκολάπτονταν οι νεοσσοί.Ηταν ένας παραδεισένιος υγροβιότοπος, μέσα στον οποίο η ορνιθοπανίδα δεν ήταν μονάχα ανεξάντλητη αλλά είχε να επιδείξει πολλά είδη και οικογένειες πουλιών, σε αναρίθμητους πληθυσμούς.

Ενας απέραντος εξωτικός λειμώνας που έσφυζε από ζωή!Ομορφες αλησμόνητες εικόνες του περασμένου καλού καιρού, που χάθηκαν για πάντα και που δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν ποτέ πια! «Στους καιρούς μας οι φαλαρίδες και τα παπιά, ζούσαν κατά χιλιάδες στη Λίμνη μας και τις καλαμιές της.

Τα μαζέματα τους μαύριζαν μεγάλες εκτάσεις νερού», γράφει χαρακτηριστικά ο Δημήτριος Σαλαμάνκας.Σήμερα αυτές οι εποχές έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Το βέβαιο είναι ότι η ορνιθοπανίδα της Λαψίστας εξαφανίστηκε για πάντα, ενώ αυτή της Λίμνης των Ιωαννίνων είναι ελάχιστη. 

Τώρα τη θέση του υδάτινου λειμώνα, έχει πάρει ένα νεκρό, ομιχλώδες, σκούρο και μουντό τοπίο το χειμώνα, και η πρασινάδα των καλαμποκιών το καλοκαίρι..

Ομως, και τη σοδειά των καλαμποκιών τις περισσότερες χρονιές, δεν προλαβαίνουν να τη μαζέψουν οι αγρότες, γιατί με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές τα χωράφια τους πνίγονται...»

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;

Στα κυνήγια της Λαψίστας συμμετείχαν, εκτός από τους ντόπιους, και πολλοί Γιαννιώτες κυνηγοί. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν κατασκευάσει μέσα στη λίμνη ατομικές καλαμένιες καλυβούλες (φωλιές), σαν μόνιμα στέκια τους.

Πηγή: Έφημερίδα Έθνος-κυνήγι & Εpirusgate.gr

Νεο συμβάν- Νεκρός Λύκος λίγο έξω από την Αγιά (Λάρισας)!!...

Λύκο παρέσυρε και τον σκότωσε αυτοκίνητο λίγο έξω από την Αγιά, στον δρόμο για Λάρισα, στο ύψος του Βαθυρέματος.

Το γεγονός όμως της εμφάνισης λύκου τόσο χαμηλά στον Κίσσαβο παραξένεψε τους κατοίκους της περιοχής, μιας και δεν είναι φαινόμενο συχνό. 

Benelli 828U : Το σουπερ-ποζε της BENELLI ...VIDEO

H BENELLI αποφάσισε να μπει στο χώρο των δίκαννων και το πρώτο της δημιούργημα το σούπερ ποζέ Benelli 828 U είναι γεγονός.

Το “828” είναι το νούμερο που ταυτίζεται με την ιστορική πόλη του Urbino στον κατάλογο της Unesco της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το αλληλλεπίθετο 828 U συνδυάζει την τέχνη του παρελθόντος με την τεχνολογία του μέλλοντος. 
Η κομψότητα της έκδοσης Silver του 828 U εκφράζεται μέσα από τις κομψές γραμμές της βάσης, στολισμένη με αυθεντικά σκαλίσματα που εκτείνονται χωρίς διακοπή στο κοντάκι, δημιουργώντας μία αρμονία μορφής μεταξύ διαφορετικών υλικών. Το ξύλινο κοντάκι ενσωματώνει το σύστημα Benelli Progressive Comfort, και με το ειδικό πέλμα και ράχη το κάνουν πολύ αποτελεσματικό στην μείωση της ανάκρουσης και στην αναπήδηση της κάννης. Χαμηλό βάρος, άνεση, σταθερότητα και ευελιξία, όλα αυτά βρήκαν την υπέρτατη έκφρασή τους στο 828 U. Αυτό το γρήγορο και μοντέρνο super pose είναι επίσης εκπληκτικά σταθερό και προσαρμόσιμο για τους κυνηγούς όλων των αναστημάτων και για όλα τα σκοπευτικά στυλ.  Το 828U είναι το μοναδικό Super Pose Που επιτρέπει αλλαγή κλίσεων στο κοντάκι. 
Η καρδιά του αλληλλεπίθετου της Benelli είναι το σύστημα ασφαλείας του από ατσάλι. Αυτή η απλή αλλά έξυπνη σχεδίαση εγγυάται ισχυρή, αξιόπιστη ασφάλεια και ελαχιστοποιεί τη μηχανική πίεση στους πείρους της βάσης. Συνδυάζοντας αυτό το προηγμένο σύστημα κλειδώματος με μία βάση από αλουμίνιο, η Benelli έχει πετύχει τη δημιουργία ενός αλληλλεπίθετου όπλου που ζυγίζει λιγότερο από 3 κιλά αλλά είναι εξαιρετικά ισχυρό και τέλεια ζυγισμένο. 
Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του 828 U είναι η γρήγορη δράση του, ακριβές, συμπαγές, πρακτικό, αξιόπιστο και εύκολο να αφαιρεθεί η σκανδαλοθήκη του. 

Μερικά από τα χαρακτηριστικά του είναι : 

• Αποκλειστικό σύστημα κλειδώματος
• Αποσπώμενο σύστημα σκανδάλης
• Ρυθμιζόμενη κλίση στο κοντάκι
• Εργονομικός μοχλός ανοίγματος του όπλου

 

Δείτε το σε δράση στο κυνήγι!
Δείτε το video..

Mε γόνους ιριδίζουσας πέστροφας εμπλουτίστηκε η Λίμνη Πλαστήρα.

Πραγματοποιήθηκε ο εμπλουτισμός με γόνους ιριδίζουσας πέστροφας της λίμνης Πλαστήρα και των ποταμών Φυλακτής και Πεζούλας με ιριδίζουσα πέστροφα με πρωτοβουλία του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα με 150.000 γόνους.

Η ιριδίζουσα πέστροφα, η οποία έχει ονομαστεί έτσι λόγω των πολλών ιριδιζουσών κηλίδων στο δέρμα της, είναι ένα από τα κύρια είδη που εκτρέφονται σε γλυκό νερό. Ψάρι ενδημικό των αμερικανικών ακτών του Ειρηνικού, μεταφέρθηκε στην Ευρώπη στα τέλη του 19ου αιώνα και σήμερα εκτρέφεται σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Να αναφέρουμε ότι η ιριδίζουσα πέστροφα υπάρχει στον στη Λίμνη Πλαστήρα, αλλά η ενίσχυσή της με νέους γόνους σαφώς και θα βοηθήσει σημαντικά στην ανάπτυξη του πληθυσμού της.

Πηγή:  Φυλακτή.com

Ρημάζει το «prive» καταφύγιο του δικτάτορα Παπαδόπουλου στις Σέρρες...

Το ξύλινο καταφύγιο που χρησιμοποιούσε  ο δικτάτορας Παπαδόπουλος στην κορυφή του Μπέλες, στις Σέρρες ανήκει στο στρατό και είναι αναξιοποίητο, όπως και άλλες εγκαταστάσεις στην περιοχή Κατασκευάστηκε το 1969 για να φιλοξενεί τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, κάθε φορά που αυτός και η συνοδεία του επισκέπτονταν την περιοχή για να κυνηγήσουν …  αγριογούρουνα. 

Σήμερα στέκει παρατημένο και λεηλατημένο σε μια βαθειά χαράδρα του Μπέλες κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, πάνω από το Νέο Πετρίτσι  Σερρών. Ο λόγος για το «prive» ξύλινο καταφύγιο, που οι ντόπιοι, αποκαλούν «βίλα Παπαδόπουλου». Όπως είναι γνωστό, ο πρωταίτιος της χούντας των Συνταγματαρχών ήταν δεινός κυνηγός, με αδυναμία στα … αγριογούρουνα που αφθονούν στην ορεινή περιοχή, και την εποχή της παντοδυναμίας του βρέθηκε εκεί πολλές φορές για να κυνηγήσει μαζί με έμπιστους φίλους.

 Το ξύλινο καταφύγιο κατασκευάστηκε το 1969 και διέθετε όλες τις ανέσεις της εποχής, μέχρι και … αλεξικέραυνο, για την προστασία του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος. Μάλιστα προκειμένου να είναι ευκολότερη η πρόσβαση, λίγο παραπάνω κατασκευάστηκε και ένα μικρό ελικοδρόμιο, όπου προσγειωνόταν και απογειωνόταν το ελικόπτερο που μετέφερε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Μετά την πτώση της δικτατορίας, το καταφύγιο χρησιμοποιήθηκε από τον στρατό ως χώρος αναψυχής των αξιωματικών, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 1980 λεηλατήθηκε  και τα έπιπλα, τα υαλικά, τα σερβίτσια κλπ απομακρύνθηκαν επειδή … θύμιζαν τη χούντα. Σήμερα το ξύλινο καταφύγιο έχει αφεθεί λεηλατημένο στην τύχη του, όπως και άλλες εγκαταστάσεις του στρατού στην περιοχή του Μπέλες, που έχουν εγκαταληφθεί και αποτελούν πλέον ακίνητα της Διεύθυνσης Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης.

Οι προσπάθειες για τουριστική αξιοποίηση αυτών των οικημάτων, έχουν «κολλήσει» κατά καιρούς στη νομοθεσία και την αθάνατη, ελληνική γραφειοκρατία. 

Πηγή: protothema & Empisteutiko.gr

Έφοδος Εισαγγελέα σε σπίτι «ελαφοκυνηγού» σε χωριό της Ρόδου.

Βρέθηκαν όπλα και ειδικά δόκανα.

Μεγάλη επιχείρηση εντοπισμού λαθροθήρα πραγματοποίησαν σήμερα με κατ’ οίκον έρευνα η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ρόδου κ. Κυριακή Κλιάμπα μαζί με στελέχη του Δασαρχείου και της Θηροφυλακής του Κυνηγετικού Συλλόγου Ρόδου.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Ροδιακής» η έφοδος έγινε νωρίς το πρωί έπειτα από πληροφορίες και στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει οι αρμόδιες υπηρεσίες.

Σε έλεγχο που έγινε εντός του σπιτιού του 70χρονου σε χωριό της δυτικής πλευράς της Ρόδου, βρέθηκαν όπλα και πιστόλια με σιγαστήρα, κυνηγετικά όπλα, ειδικά δόκανα ακινητοποίησης μικρών και μεγάλων ζώων, τρίχωμα από ελάφια, πόδια αετών κ.α.

Σε βάρος του 70χρονου κινήθηκε η διαδικασία του αυτοφώρου και κρατείται προκειμένου να παραπεμφθεί αύριο στο αρμόδιο Δικαστήριο.

Πηγή : η ΡΟΔΙΑΚΗ

Το μοναδικό παρθένο δάσος της Ελλάδας κι ένα απ'τα ελάχιστα της Ευρώπης βρίσκεται στη δράμα (θαυμάστε εικόνες).

Στην περιφερειακή ενότητα Δράμας, κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία και περίπου 100 χιλιόμετρα από την πόλη, βρίσκεται το μοναδικό παρθένο δάσος της Ελλάδας και ένα από τα ελάχιστα της Ευρώπης.

Πρόκειται για το δάσος του Φρακτού όρους, ένα από τα ομορφότερα της χώρας μας, που εντυπωσιάζει τους επισκέπτες με το απαράμιλλο άγριο φυσικό του κάλλος…

Το Φρακτό, με μέγιστο υψόμετρο 1.953 μέτρα (κορυφή Δελημπόσκα στα σύνορα Ελλάδας – Βουλγαρίας), είναι το ψηλότερο βουνό στη Δράμα.

Είναι τμήμα της οροσειράς της Κεντρικής Ροδόπης, της οποίας αποτελεί τον υψηλότερο ορεινό όγκο. Στο όρος αυτό βρίσκεται το παρθένο δάσος του Φρακτού, το μοναδικό παρθένο δάσος της Ελλάδας.

Παρθένο δάσος είναι το δάσος που δημιουργείται, αναπτύσσεται και αναγεννάται χωρίς καμία ανθρώπινη επέμβαση, όπως επίσης και καταστρέφεται από φυσικά αίτια, όπως είναι η φωτιά από κεραυνούς, επιδημίες που προκαλούνται από έντομα κλπ.

Εξελίσσεται σύμφωνα με τους νόμους της φύσης, κάτω από τις επιδράσεις του βιοτικού και αβιοτικού περιβάλλοντος.

Τα φυτά μεγαλώνουν, ζουν, πολλαπλασιάζονται και πεθαίνουν και τα διαδέχονται άλλα.

Υπάρχει ένας αδιάκοπος αγώνας για το φως, το νερό, τα θρεπτικά συστατικά, το ζωτικό χώρο ανάμεσα σε μεμονωμένα φυτά αλλά και ανάμεσα στα διάφορα είδη φυτών.

Το παρθένο δάσος του Φρακτού έχει ανακηρυχθεί ήδη από το 1980 «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» και από τότε τελεί υπό καθεστώς ειδικής προστασίας.

Καταλαμβάνει έκταση περίπου 8.500 στρεμμάτων και βρίσκεται σε υψόμετρο 1.500 – 1.950 μέτρων.

Η αρχική ανακάλυψη παρθένων εκτάσεων (5.500 στρέμματα) και η υπόδειξη και ο προσδιορισμός για πρόσβαση τους έγιναν από τη Σχολή Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ.

Αργότερα τέθηκαν εκτός δασικής διαχείρισης και άλλα 2.700 στρέμματα.Το παρθένο δάσος Φρακτού είναι μικτό δάσος οξιάς, ελάτης, ερυθρελάτης. Η πανίδα του, ανεπηρέαστη από ανθρωπογενείς επιδράσεις, παρουσιάζει μεγάλη ποικιλότητα σε είδη.

Χάρη στα μεγάλα σαρκοφάγα ζώα που ζουν στο παρθένο δάσος Φρακτού επιτυγχάνεται η αυτορρύθμιση του πληθυσμού των άγριων ζώων, γεγονός στο οποίο οφείλεται η διατήρηση της σχετικής οικολογικής ισορροπίας του. Αντίθετα, τα παρθένα δάση της Ευρώπης κινδυνεύουν να χάσουν την οικολογική ισορροπία τους εξαιτίας της υπερβολικής αύξησης των θηραμάτων.

Η επιστημονική αξία του παρθένου δάσους του Φρακτού για τη μελέτη και έρευνα της φυσικής αναγέννησης και εξέλιξης της δομής του δάσους, κάτω από εντελώς φυσικές συνθήκες, είναι πραγματικά ανυπολόγιστη και παρουσιάζει πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον.

Πηγή: official.gr & dinfo

Μπάχαλο με τα μικροτσίπ (των κατοικιδίων)!!!...

Στον αέρα η βάση δεδομένων για τα ζώα συντροφιάς

Τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας είναι γνωστά σε όλους: ταχύτητα, ευκολία, γρήγορη πρόσβαση, επικοινωνία, διαχείριση μεγάλου όγκου πληροφοριών… Υπάρχουν ωστόσο και ελάχιστοι που μπορούν να φτιάξουν μια διαδικτυακή βάση δεδομένων με τίποτε από αυτά. 

Το οξύμωρο το κατάφερε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: δημιούργησε –με κρατική δαπάνη– μια δύσχρηστη ηλεκτρονική υπηρεσία για κάτι απλό αλλά εκ φύσεως σημαντικό, πετώντας σε ένα «τρύπιο βαρέλι» τα χρήματα δεκάδων χιλιάδων φιλόζωων που ταυτοποίησαν με μικροτσίπ τα κατοικίδιά τους προκειμένου να μπορούν να τα βρουν αν χαθούν ή κλαπούν. 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ηλεκτρονική σήμανση των ζώων συντροφιάς με τα λεγόμενα μικροτσίπ έγινε υποχρεωτική με νόμο το 2003. Σκοπός του νομοθέτη ήταν να περιορίσει, από τη μία, τον αριθμό των ζώων που καταλήγουν αδέσποτα από ανεύθυνους ιδιοκτήτες και, από την άλλη, να βοηθήσει τα ζώα να επανασυνδεθούν με τους ανθρώπους που έχουν την ευθύνη τους αν χαθούν ή κλαπούν. Υπεύθυνος για τη φύλαξη του μοναδικού 15ψήφιου αριθμού (μικροτσίπ) ήταν ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος. 

Το 2014 ο νέος νόμος για τα ζώα συντροφιάς (ν. 4235) άλλαξε τα πράγματα.  Η βάση δεδομένων που διατηρούσαν οι κτηνίατροι επί 12 συναπτά έτη, χωρίς να επιβαρύνουν «ούτε με σεντς του ευρώ τον κρατικό προϋπολογισμό», πέρασε με «φασιστικό τρόπο» –όπως καταγγέλλει η πρόεδρος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου, Αθηνά Τραχήλη– στην αρμοδιότητα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. 

Από τότε, εννέα στους δέκα κτηνιάτρους σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αφού τους είναι δύσκολο –αν όχι αδύνατο– να καταχωρίσουν νέα μικροτσίπ στην ιστοσελίδα του ΥΠΑΑΤ, να δηλώσουν ότι κάποιο κατοικίδιο χάθηκε, να διαπιστώσουν αν αυτό εντοπίστηκε από άλλον συνάδελφό τους ή, πάλι, να το σβήσουν από τα αρχεία λόγω θανάτου. 

Ακόμη και ο δέκατος, που έχει ευχέρεια με την τεχνολογία, χρειάζεται ώρες ολόκληρες για να τα καταφέρει, αφού «τις περισσότερες φορές το σύστημα δεν λειτουργεί». Το αποτέλεσμα, όπως εξηγεί η κ. Τραχήλη, είναι να εμφανίζονται οι κτηνίατροι ασυνεπείς στους πελάτες τους χωρίς να φταίνε. Και αυτό γιατί παρά το γεγονός ότι πληρώνουν 30-40 ευρώ για να σημάνουν ηλεκτρονικά το κατοικίδιό τους, αυτό «μπορεί να χαθεί και να μην μπορεί να βρεθεί». 

 «Αν η καταγραφή στη βάση δεδομένων δεν γίνεται άμεσα, εύκολα και χωρίς εμπόδια και αν η αρχή που διαχειρίζεται τη βάση δεν είναι άξια εμπιστοσύνης, τότε η ηλεκτρονική ταυτότητα δεν έχει λόγο ύπαρξης», ξεκαθαρίζει η πρόεδρος της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας, Ειρήνη Μολφέση. Τονίζει πως «σε Γερμανία, Ολλανδία και Βέλγιο οι βάσεις δεδομένων λειτουργούν όλο το 24ωρο, 365 ημέρες τον χρόνο». 

 

Ατομική Ταυτότητα 

Για να καταδείξει τη σημαντικότητα του μικροτσίπ, που αποτελεί την «ατομική ταυτότητα κάθε ζώου», το χαρακτηρίζει το «καλύτερο εργαλείο για την επανασύνδεση ενός χαμένου ζώου με τον ιδιοκτήτη του, που επιβεβαιώνει ότι τα εμβόλια που αναφέρονται στο βιβλιάριο υγείας αντιστοιχούν όντως στο συγκεκριμένο ζώο, ταυτοποιεί τον πραγματικό ιδιοκτήτη αν το ζώο κλαπεί, αποκαλύπτει αυτόν που το εγκατέλειψε και αποδεικνύει την ταυτότητα του ζώου σε περίπτωση που αυτό έχει κακοποιηθεί η σκοτωθεί». Αλλά αυτά αποτελούν μάλλον ψιλά γράμματα για τους αρμόδιους του υπουργείου. 

Το ίδιο ισχύει προφανώς και για το γεγονός ότι η νέα διαδικτυακή βάση δεδομένων αποκλείει κτηνιάτρους μεγαλύτερης ηλικίας (ποσοστό περίπου 40%), που δεν έχουν επαφή με την τεχνολογία στη δουλειά τους, αλλά και κτηνιάτρους που ζουν και εργάζονται σε απομακρυσμένα νησιά, όπου δεν υπάρχει Ίντερνετ, εξηγεί η κ. Τραχήλη, η οποία επισημαίνει ότι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης απαγορεύει στους κτηνιάτρους να λειτουργήσουν τη δική τους βάση δεδομένων, «η οποία ήταν διαδικτυακή, πιστοποιημένη με ISO και προσβάσιμη 24 ώρες το 24ωρο σε κτηνιάτρους αλλά και ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς». 

Μάλιστα, άλλοι κτηνίατροι επισημαίνουν στο «Π» πως η online υπηρεσία του Κτηνιατρικού Συλλόγου που επικαιροποιούσε –σε μηνιαία βάση– τις λίστες με τα μικροτσίπ ζώων που χάθηκαν ή βρέθηκαν και βοήθησε πολλά κατοικίδια να ξανασμίξουν με τις οικογένειές τους, δεν υπάρχει πια. 

Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι οι δημιουργοί του αλαλούμ παραπέμπουν κτηνιάτρους και πελάτες στον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο για όποιο πρόβλημα ανακύψει. Η φράση «δεν ξέρουμε, μιλήστε με τον Κτηνιατρικό Σύλλογο» είναι η μόνιμη επωδός. 

 

Το ΑΦΜ και η… φορολογία 

«Κατά παράβαση του νόμου και χωρίς να αναφέρεται σε καμία υπουργική απόφαση, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης μας ζητά να παίρνουμε το ΑΦΜ, τον αριθμό δελτίου ταυτότητας και στοιχεία προσωπικών δεδομένων των πελατών μας για να τα καταχωρήσουμε στο μικροτσίπ του κατοικίδιού τους», επισημαίνει η κ. Τραχήλη, η οποία δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να φορολογηθούν στο άμεσο μέλλον και τα κατοικίδια! 

Το αποτέλεσμα είναι να εξηγούν ξανά και ξανά στον καθέναν από τους πελάτες ξεχωριστά τον λόγο για τον οποίο θέλουν τα συγκεκριμένα στοιχεία, με τη συντριπτική πλειονότητα να αρνείται να τα δώσει και τελικά να μη βάζει μικροτσίπ στο κατοικίδιο. 

Αποτέλεσμα; «Να σταματήσει στην πράξη η σήμανση και καταγραφή των δεσποζόμενων ζώων, κάποια εκ των οποίων καταλήγουν αδέσποτα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προστασία της ευζωίας των ζώων και την προάσπιση της δημόσιας υγείας». Με απλά λόγια, οι εμπνευστές αυτού του σχεδίου ακυρώνουν στην πράξη τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε το μέτρο της ηλεκτρονικής ταυτοποίησης των ζώων συντροφιάς, για να εξασφαλίσει στοιχεία (ΑΦΜ, ημερομηνία γέννησης και αριθμό ταυτότητας) που στην τελική δεν έχει το δικαίωμα ούτε επιθυμεί να ελέγξει αν είναι αληθή. 

 

«Βρείτε τους παλιούς» 

Κι ενώ επικρατεί το απόλυτο μπάχαλο με τα ζώα συντροφιάς που αποκτήθηκαν πρόσφατα, το ίδιο συμβαίνει και με δεκάδες χιλιάδες κατοικίδια που ταυτοποιήθηκαν πριν από χρόνια. Οι κτηνίατροι καλούνται να βρουν παλιούς ιδιοκτήτες –ακόμη κι αν δεν είναι πλέον πελάτες τους– για να καταγράψουν τα συγκεκριμένα στοιχεία, «αν θέλουν να ισχύει το μικροτσίπ» που πλήρωσαν πριν από χρόνια. 

Ωστόσο, ακόμη κι αν δώσεις τα στοιχεία που απαιτούνται οικειοθελώς, ουδείς και τίποτα δεν μπορεί να σου διασφαλίσει πως τα χρήματα που κατέβαλες με αντάλλαγμα αυτή την υπηρεσία θα πιάσουν τόπο. Το «Π» ήλεγξε δειγματοληπτικά τα μικροτσίπ τεσσάρων σκύλων και βρήκε στη βάση δεδομένων του ΥΠΑΑΤ μόνο τα δύο από αυτά. Τα υπόλοιπα «χάθηκαν» από τα κατάστιχα του υπουργείου, άγνωστο πώς (!), ενώ η ιδιοκτήτριά τους είχε βεβαιωθεί ότι και τα τέσσερα ήταν καταχωρημένα στα αρχεία του Κτηνιατρικού Συλλόγου. 

Ενώ ο νόμος τιμωρεί με πρόστιμο 300 ευρώ όσους παραλείψουν να σημάνουν και να καταγράψουν εμπρόθεσμα το ζώο συντροφιάς ή να δηλώσουν την απώλειά του, για τη συγκεκριμένη υπηρεσία του υπουργείου –η οποία αποδεικνύεται για πολλοστή φορά κατώτερη των περιστάσεων– δεν υπάρχει η παραμικρή κύρωση. Για την ακρίβεια, ουδείς ασχολείται. «Το τελευταίο νομοθέτημα σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων είναι λάθος εκ του αποτελέσματος. Απαιτείται η άμεση επικαιροποίησή του και η δημιουργία νέου, προς όφελος ζώων και ανθρώπων», καταλήγει η κ. Τραχήλη. 

Ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να ακυρώσει την απόφαση μεταφοράς και λειτουργίας της βάσης δεδομένων από το ΥΠΑΑΤ.

Πηγή: Το Ποντίκι.gr